ನಿವೇದನೆ....

ಕವನ..... ಎಂದೋ ಬರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕವನವೊಂದನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿನೊಳಗೆ ಸೆಸೆರಿಸಿದ್ದೆನೆ..... ಇಷ್ಟವಾದರೆ ನಾನು ಧನ್ಯ.,.. 


ಒಂದು ಹಿಡಿ ಪ್ರೀತಿಯನು ಚೆಲ್ಲಿಬಿಡು ಎದೆಯೊಳಗೆ
ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗಿ ಫಲ ನೀಡಲಿ|
ಶತ ಶತಕ ಕಳೆದರೂ ಇದಕಿಲ್ಲ ವೃದ್ದಾಪ್ಯ
ನಿತ್ಯ ತೆರೆ ಮೊರೆಯುವ ಹೊನ್ನ ಕಡಲು..|

ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರು ಜಾರಿದರೂ ನಿನ್ನೊಳಗೆ
ಅದುವೆ ನೆತ್ತರ ಧಾರೆ ನನ್ನೆದೆಯಲಿ|
ನಿನ್ನೆದೆಯ ಚೈತ್ರದಲಿ ಕೋಗಿಲೆಯ ದನಿ ಇರಲು
ಅದುವೇ ನಿತ್ಯೋತ್ಸವದ ಜಾತ್ರೆ ನನಗೆ|                              
ಒಂದು ದಿನವೂ ಏನೂ  ಕೇಳಲೊಲ್ಲದ ಮನವು
ಬಯಸುವುದು ನಿನ್ನೆದೆಯ ತಾಣವನ್ನು|
ಅಪ್ಪಿಬಿಡು ಎದೆಗೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮೊಗವನು ನೀನು
ಈ ಜಗವ ಮರೆತೇನು ಆ ಬಿಗಿತದಲ್ಲಿ|

                                                      ಒಂದಿನಿತು ಅಳುಕದೆಯೇ ಅಂಜದೆಯೇ ನಿನ್ನೊಡನೆ
ಹೆಜ್ಜೆಯನು ಸವೆಸುವೆನು ಬದುಕ ಕಡಲಲ್ಲಿ|
ಏರಿ ಬರುವಲೆಗೆ ಹುಚ್ಚು ಧೈರ್ಯವೇ ಹೇಗೆ
ನೀನಿರಲು ನನ್ನ ಬಳಿ   ಕರವ ಹಿಡಿದು|

ಒಂದಿನಿತು ಕಣ್ಣೋಟ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಸೆದು ಬಿಡು
ಬಂಧಿಯಾಗುವೆನಲ್ಲೇ  ಎಂದೆಂದಿಗೂ|
ಹೌದಿನಿಯಾ ಹರಿದು ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ತೊರೆಯ
ತೊರೆದು ಬರುವೆನು ನಾನು   ಜಗದ ಬಂಧ|

ಒಂದು ಹಿಡಿ ಪ್ರೀತಿಯನು ಚೆಲ್ಲಿಬಿಡು ಎದೆಯೊಳಗೆ
ಎದೆಗೂಡಿನಲಿ ನಿನ್ನ ಬಚ್ಚಿಡುವೆನು|
ಎಂದಾದರೂ ಮುಂದೆ ಮರಳಿ ಬರದಾಗ ನೀ
ಬರದ ಲೋಕದ ಪಯಣ ಬಲು ಸುಲಭವೆನಗೆ|